Συνέντευξη
του Σπύρου Σταθόπουλου,
γράφει ο
Δημήτρης Ζαφειρόπουλος, δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Ελεύθερος Κόσμος».
«Με
αφορμή τη έκδοση του βιβλίου «Μίκης
Μάντακας Ένας μαχητής της Ευρώπης», από τις εκδόσεις «Λόγχη», μιλήσαμε
με τον Σπύρο Σταθόπουλο, πρόεδρο του ΕΣ.ΕΣ.Ι. Την οργάνωση στις γραμμές της
οποίας αγωνίστηκε ο Μίκης που δολοφονήθηκε άνανδρα από αριστεριστές.
Ζητήσαμε αυτή την συνέντευξη γιατί παρ' ότι έχουν γραφεί τόσα σε βιβλία, περιοδικά, εφημερίδες, θεωρήσαμε επιβεβλημένο να γίνει ευρύτερα γνωστή και στην Ελλάδα η ιστορία του πρώτου μαζικού εθνικοεπαναστατικού κινήματος, το οποίο αν και έδρασε εκτός Ελλάδος, επηρέασε και επηρεάζει την πορεία του Εθνικιστικού χώρου μέχρι σήμερα.
* Δ.Ζ.: Ποια ήταν τα κίνητρα που σε οδήγησαν να ιδρύσεις με τους τότε εθνικιστές σπουδαστές της Ιταλίας τον "Εθνικό Σύνδεσμο Ελλήνων Σπουδαστών Ιταλίας";
Ζητήσαμε αυτή την συνέντευξη γιατί παρ' ότι έχουν γραφεί τόσα σε βιβλία, περιοδικά, εφημερίδες, θεωρήσαμε επιβεβλημένο να γίνει ευρύτερα γνωστή και στην Ελλάδα η ιστορία του πρώτου μαζικού εθνικοεπαναστατικού κινήματος, το οποίο αν και έδρασε εκτός Ελλάδος, επηρέασε και επηρεάζει την πορεία του Εθνικιστικού χώρου μέχρι σήμερα.
* Δ.Ζ.: Ποια ήταν τα κίνητρα που σε οδήγησαν να ιδρύσεις με τους τότε εθνικιστές σπουδαστές της Ιταλίας τον "Εθνικό Σύνδεσμο Ελλήνων Σπουδαστών Ιταλίας";
 |
| Σε εκδήλωση για το Μίκη Μάντακα |
*Δ.Ζ.: Κύριε Σταθόπουλε, ξέρω από τέτοιους αγώνες και γνωρίζω ότι αυτά είναι πολύ δύσκολα να τα επιτύχεις και μάλιστα σε μια ξένη χώρα και πολιτικά… αφιλόξενη, αν δεν έχεις κάποια στηρίγματα. Εσείς, λοιπόν διαθέτατε κάποια τέτοια στηρίγματα και ποια;
Βεβαίως και δεν ήμουν μόνος. Οφείλω μάλιστα να υπογραμμίσω, ότι ήμουν μέλος της
FUAN (το φοιτητικό τμήμα της νεολαίας του MSI) με της οποίας το ψηφοδέλτιο
υπήρξα ο πρώτος μη Ιταλός εκλεγμένος στην αντίστοιχη Ιταλική ΕΦΕΕ. Είναι πλέον
ευνόητο, ότι κάθε άλλο παρά μόνος ήμουν, μιάς και την εποχή εκείνη η FUAN
κυριαρχούσε στα Ιταλικά Πανεπιστήμια όπως και οι κομμουνιστές.
* Δ.Ζ.: Ποια είναι τα γεγονότα εκείνα που μεσολάβησαν, ώστε από την δημιουργία των εθνικιστικών πυρήνων να βαδίσεις στην συγκρότηση του ΕΣΕΣΙ;
* Δ.Ζ.: Ποια είναι τα γεγονότα εκείνα που μεσολάβησαν, ώστε από την δημιουργία των εθνικιστικών πυρήνων να βαδίσεις στην συγκρότηση του ΕΣΕΣΙ;
Είναι γνωστό ότι κατά την διετία του 1967-68 συνέβησαν δύο πολύ σημαντικά
καθοριστικά γεγονότα, τα οποία επηρέασαν καταλυτικά την πορεία μας. Η 21η
Απριλίου στην Ελλάδα και ο Μάης του 1968 στη Γαλλία. Την 21η Απριλίου την
πιστέψαμε σαν μια πραγματική εθνικιστική Επανάσταση, που πυροδότησε την
επαναστατικότητά μας και γιγάντωσε τον εθνικιστικό μας αγώνα, με αποτέλεσμα την
συγκρότηση του ΕΣΕΣΙ, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι υπήρξε κάποια στήριξη στον
αγώνα μας από Ελλάδα. Αντίθετα μάλιστα, με την γιγάντωση του κινήματός μας,
αντιμετωπίσαμε βρώμικο και ανοιχτό πόλεμο από την πρεσβεία μας και τα
προξενεία!
* Δ.Ζ.: Και ο Μάης του 68, πώς δένει σ' αυτή την υπόθεση;
* Δ.Ζ.: Και ο Μάης του 68, πώς δένει σ' αυτή την υπόθεση;
Μην παραβλέπεις συναγωνιστή ότι ο Μάης του '68 δεν ήταν ένα περιορισμένης
χρονικής διάρκειας γεγονός. Ήταν η τελική έκφραση μίας συσσωρευμένης φοιτητικής
"αμφισβήτησης" αναρχομαρξιστικού χαρακτήρος, εναντίον του διεθνούς
κατεστημένου, έστω και σαν μηδενιστική, χωρίς στόχους και σκοπούς, αναστάτωση
για την αναστάτωση. Κι' αυτό το αποδεικνύουν τα αποτελέσματα. Εμείς λοιπόν σαν
οργανωμένη πλέον εθνικιστική έκφραση με στόχους, ιδέες και αρχές, δεν
μπορούσαμε παρά να αντιπαραθέσουμε την δική μας επανάσταση στην στείρα
"αμφισβήτηση". Είχαμε βέβαια το μειονέκτημα ότι βρισκόμαστε σε ξένες
χώρες, αλλά ο ΕΣΕΣΙ είχε ήδη απλωθεί σ' ολόκληρη την Δυτική Ευρώπη και
αριθμούσε πάνω από 15.000 εγγεγραμμένα αγωνιστικά μέλη κι έτσι στο Α΄
Πανευρωπαϊκό Συνέδριο το 1968 ο ΕΣΕΣΙ μετετράπη σε "Εθνικό Σύνδεσμο
Ελλήνων Σπουδαστών και Νέων Επιστημόνων Δυτικής Ευρώπης". Στο Πανευρωπαϊκό
αυτό Συνέδριο της Νεαπόλεως, δεν το κρύβω, είχα την μεγάλη τιμή και συγκίνηση
της αναγνωρίσεως των Αγώνων μας με την εκλογή μου σαν Πρόεδρος στο μαζικότερο
πράγματι εθνικιστικό κίνημα της Ευρώπης και μαζί με μένα σαν Αντιπρόεδροι ο
Θόδωρος Καραμπέτσος και ο Βαγγέλης Χαραλαμπίδης.
Η Νάπολη παρέμενε πάντα η κεντρική έδρα, αλλά στο επόμενο Συνέδριο μεταφέραμε για γεωγραφικούς λόγους την Έδρα στο Παρίσι. Έτσι, λοιπόν είχαμε πάντα το μειονέκτημα της "ξένης χώρας" αλλά αποκτήσαμε ένα τεράστιο πλεονέκτημα: οι Έλληνες εθνικιστές είχαν πυρήνες σε πλείστα όσα Ευρωπαϊκά Πανεπιστήμια, σε βαθμό να μας κατηγορούν για … εξαγωγή "φασισμού". Και για να μην θεωρηθεί ότι υπερβάλλω σ' αυτά που σου λέω, τα πλέον έγκυρα Ευρωπαϊκά πολιτικά περιοδικά "Espresso", "Panorama", "Eyropeo" αλλά και το κατ' εξοχήν μαρξιστικό "Manifesto" κλπ συμπεριλαμβάνουν τον ΕΣΕΣΙ μεταξύ των τριών μεγαλυτέρων επαναστατικών κινημάτων της εξεγέρσεως του ΄68, ώστε να γράφει η αείμνηστη Gianna Preda (η Falaci της Δεξιάς) και να προτείνει να γίνει η Ελλάδα η … Κούβα της Δεξιάς!
Έχει ενδιαφέρον να αναφερθώ σε περιστατικά που σήμερα προκαλούν, (για να χρησιμοποιήσω μια λέξη του Κώστα Πλεύρη) κλαυσίγελο. Με τους τότε… "επαναστάτες" αμερικανοφάγους Κοέν Μπεντίτ ( ο κόκκινος Ντάνι που σήμερα έγινε … πράσινος!), Φίσερ, και προπαντός ο περίφημος υπερυπουργός Εξωτερικών της … Αμερικανοευρώπης, Σολάνα, βρεθήκαμε απέναντι (εμείς … τα αμερικανάκια!), όχι πλάκα, με καδρόνια! Σήμερα εξαργύρωσαν στο σύστημα, τους … αγώνες τους με υπεραξιώματα υπό τις προσταγές των Αμερικανών. Σκυλάκια κι ενεργούμενα. Αν δεν ξέραμε τα ονόματά τους, δεν θα αναγνώριζα ποτέ αυτούς τους υπερσυντηρητικούς, ευπρεπείς και καθώς πρέπει υποτακτικούς, με τους βρώμικους μαλιάδες του τότε!
* Δ.Ζ.: Ποια είναι τα περιστατικά, από τον μακροχρόνιο αυτόν αγώνα, που χαράχθηκαν περισσότερο στη μνήμη σου;
Η Νάπολη παρέμενε πάντα η κεντρική έδρα, αλλά στο επόμενο Συνέδριο μεταφέραμε για γεωγραφικούς λόγους την Έδρα στο Παρίσι. Έτσι, λοιπόν είχαμε πάντα το μειονέκτημα της "ξένης χώρας" αλλά αποκτήσαμε ένα τεράστιο πλεονέκτημα: οι Έλληνες εθνικιστές είχαν πυρήνες σε πλείστα όσα Ευρωπαϊκά Πανεπιστήμια, σε βαθμό να μας κατηγορούν για … εξαγωγή "φασισμού". Και για να μην θεωρηθεί ότι υπερβάλλω σ' αυτά που σου λέω, τα πλέον έγκυρα Ευρωπαϊκά πολιτικά περιοδικά "Espresso", "Panorama", "Eyropeo" αλλά και το κατ' εξοχήν μαρξιστικό "Manifesto" κλπ συμπεριλαμβάνουν τον ΕΣΕΣΙ μεταξύ των τριών μεγαλυτέρων επαναστατικών κινημάτων της εξεγέρσεως του ΄68, ώστε να γράφει η αείμνηστη Gianna Preda (η Falaci της Δεξιάς) και να προτείνει να γίνει η Ελλάδα η … Κούβα της Δεξιάς!
Έχει ενδιαφέρον να αναφερθώ σε περιστατικά που σήμερα προκαλούν, (για να χρησιμοποιήσω μια λέξη του Κώστα Πλεύρη) κλαυσίγελο. Με τους τότε… "επαναστάτες" αμερικανοφάγους Κοέν Μπεντίτ ( ο κόκκινος Ντάνι που σήμερα έγινε … πράσινος!), Φίσερ, και προπαντός ο περίφημος υπερυπουργός Εξωτερικών της … Αμερικανοευρώπης, Σολάνα, βρεθήκαμε απέναντι (εμείς … τα αμερικανάκια!), όχι πλάκα, με καδρόνια! Σήμερα εξαργύρωσαν στο σύστημα, τους … αγώνες τους με υπεραξιώματα υπό τις προσταγές των Αμερικανών. Σκυλάκια κι ενεργούμενα. Αν δεν ξέραμε τα ονόματά τους, δεν θα αναγνώριζα ποτέ αυτούς τους υπερσυντηρητικούς, ευπρεπείς και καθώς πρέπει υποτακτικούς, με τους βρώμικους μαλιάδες του τότε!
* Δ.Ζ.: Ποια είναι τα περιστατικά, από τον μακροχρόνιο αυτόν αγώνα, που χαράχθηκαν περισσότερο στη μνήμη σου;
Πολλά, πάρα πολλά. Όλα χαράχθηκαν στην μνήμη μου. Χάριν όμως συνεντεύξεως, θα
επιλέξω να αναφερθώ σε κάποια απ' αυτά.
"Η Πίζα στις φλόγες", όπως το απέδωσαν οι οκτάστηλοι τίτλοι του ιταλικού Τύπου. Αναφέρομαι στο 1969, όταν εκδηλώθηκε εναντίον μας οργανωμένη μαρξιστική επίθεση Ιταλών κομμουνιστών κατά κανόνα φορτοεκφορτωτών και εργατών, στον χώρο του Πανεπιστημίου της Πίζας, όπου εμείς είχαμε διοργανώσει, όπως σε όλα τα Ιταλικά πανεπιστήμια, ειδικά επιστημονικά σεμινάρια, για τις εισαγωγικές εξετάσεις των Ελλήνων πρωτοετών φοιτητών. Το πρόσχημα που βρήκαν ήταν "η εισαγωγή φασισμού στην Ιταλία μέσω αυτών των σεμιναρίων". Στην αρχή αιφνιδίασαν τους δικούς μας με τον όγκο τους, την υπουλότητα και την βαρβαρότητά τους, αλλά στην συνέχεια πήραν την πιο σκληρή απάντηση από 2000 Έλληνες φοιτητές που έτρεξαν στην Πίζα, οι οποίοι, επί μία εβδομάδα την μετέβαλαν σε πολιορκημένη πόλη, με μοιραίο απολογισμό τρεις νεκρούς και εκατοντάδες τραυματίες. Ένα άλλο περιστατικό που εξακολουθεί να συγκλονίζει ακόμη και σήμερα την Ιταλία, είναι η περίφημη σφαγή της Τράπεζας Εργασίας του Μιλάνου με ογδόντα νεκρούς. Επρόκειτο βέβαια για μια βομβιστική τρομοκρατική επίθεση, η οποία παραμένει δικαστικά ανεξιχνίαστη μέχρι σήμερα, αλλά για την οποία, σκόπιμα, φρόντισαν να την φορτώσουν στον ΕΣΕΣΙ με την κατηγορία ότι δήθεν ενεργήσαμε έτσι στα πλαίσια ενός "σχεδίου αποσταθεροποιήσης της Ιταλικής Δημοκρατίας για την επιβολή δικτατορίας".
Ήταν η αφορμή για να δεχθούμε ένα ανελέητο κυνηγητό με επισημοποίηση την έκδοσι του πρόστυχου μεν, πολύκροτου δε βιβλίου (102 εκδόσεις) υπό τον τίτλο "Η σφαγή του κράτους" και με την μορφή δήθεν δικαστικής έρευνας, όπου αρχίζοντας από μένα προσωπικά, εμπλέκουν άλλα εκατό τουλάχιστον επώνυμα στελέχη του ΕΣΕΣΙ, ως υπευθύνους της σφαγής.
Δεν ξεχνώ ακόμη την επίθεση που δέχθηκα στην Νάπολι, κατά την διάρκεια του πρώτου Πανευρωπαϊκού Συνεδρίου του ΕΣΕΣΙ, όταν 5000 (!!!) τραμπούκοι, αφού πρώτα με απομόνωσαν, με έστειλαν στο νοσοκομείο με διάσειση και σωρεία άλλων κακώσεων.
Τέλος δεν μπορώ να ξεχάσω και την άνανδρη δολοφονία του φίλου και συναγωνιστή μου Μιχάλη Μάντακα...
* Δ.Ζ.: Γνωρίσατε τον Μίκη Μάντακα; Θα μας μιλήσετε για τις συνθήκες του θανάτου του;
"Η Πίζα στις φλόγες", όπως το απέδωσαν οι οκτάστηλοι τίτλοι του ιταλικού Τύπου. Αναφέρομαι στο 1969, όταν εκδηλώθηκε εναντίον μας οργανωμένη μαρξιστική επίθεση Ιταλών κομμουνιστών κατά κανόνα φορτοεκφορτωτών και εργατών, στον χώρο του Πανεπιστημίου της Πίζας, όπου εμείς είχαμε διοργανώσει, όπως σε όλα τα Ιταλικά πανεπιστήμια, ειδικά επιστημονικά σεμινάρια, για τις εισαγωγικές εξετάσεις των Ελλήνων πρωτοετών φοιτητών. Το πρόσχημα που βρήκαν ήταν "η εισαγωγή φασισμού στην Ιταλία μέσω αυτών των σεμιναρίων". Στην αρχή αιφνιδίασαν τους δικούς μας με τον όγκο τους, την υπουλότητα και την βαρβαρότητά τους, αλλά στην συνέχεια πήραν την πιο σκληρή απάντηση από 2000 Έλληνες φοιτητές που έτρεξαν στην Πίζα, οι οποίοι, επί μία εβδομάδα την μετέβαλαν σε πολιορκημένη πόλη, με μοιραίο απολογισμό τρεις νεκρούς και εκατοντάδες τραυματίες. Ένα άλλο περιστατικό που εξακολουθεί να συγκλονίζει ακόμη και σήμερα την Ιταλία, είναι η περίφημη σφαγή της Τράπεζας Εργασίας του Μιλάνου με ογδόντα νεκρούς. Επρόκειτο βέβαια για μια βομβιστική τρομοκρατική επίθεση, η οποία παραμένει δικαστικά ανεξιχνίαστη μέχρι σήμερα, αλλά για την οποία, σκόπιμα, φρόντισαν να την φορτώσουν στον ΕΣΕΣΙ με την κατηγορία ότι δήθεν ενεργήσαμε έτσι στα πλαίσια ενός "σχεδίου αποσταθεροποιήσης της Ιταλικής Δημοκρατίας για την επιβολή δικτατορίας".
Ήταν η αφορμή για να δεχθούμε ένα ανελέητο κυνηγητό με επισημοποίηση την έκδοσι του πρόστυχου μεν, πολύκροτου δε βιβλίου (102 εκδόσεις) υπό τον τίτλο "Η σφαγή του κράτους" και με την μορφή δήθεν δικαστικής έρευνας, όπου αρχίζοντας από μένα προσωπικά, εμπλέκουν άλλα εκατό τουλάχιστον επώνυμα στελέχη του ΕΣΕΣΙ, ως υπευθύνους της σφαγής.
Δεν ξεχνώ ακόμη την επίθεση που δέχθηκα στην Νάπολι, κατά την διάρκεια του πρώτου Πανευρωπαϊκού Συνεδρίου του ΕΣΕΣΙ, όταν 5000 (!!!) τραμπούκοι, αφού πρώτα με απομόνωσαν, με έστειλαν στο νοσοκομείο με διάσειση και σωρεία άλλων κακώσεων.
Τέλος δεν μπορώ να ξεχάσω και την άνανδρη δολοφονία του φίλου και συναγωνιστή μου Μιχάλη Μάντακα...
* Δ.Ζ.: Γνωρίσατε τον Μίκη Μάντακα; Θα μας μιλήσετε για τις συνθήκες του θανάτου του;
Θα μου κάνεις την χάρη αντί απαντήσεως, να αναδημοσιεύσουμε μία αφιέρωση στον
Μιχάλη γραμμένη 12 χρόνια μετά τον θάνατό του, κατά την διάρκεια κατάθεσης
στεφάνου, στον χώρο της δολοφονίας του.
"Δώδεκα
χρόνια από τον αγωνιστικά και θυσιαστικά ζηλεμένο θάνατο του Παλληκαριού.
Δώδεκα χρόνια κι είναι χθες για μας τους συναγωνιστές και φίλους του. Χθες και
πλάι μας, όπως συχνά - πυκνά συνέβαινε τα χρόνια κείνα τα μαχητικά. Όπως
μπορούσε να ‘ταν οποιοσδήποτε από μας, αφού συχνά-πυκνά και παντού, τότε, στη
φλεγόμενη Ιταλία, από την κτηνωδία κι άγρια για αίμα δίψα των "Ερυθρών
Ταξιαρχιών", των "ένοπλων προλεταριακών πυρήνων", των
"Αλβανομαοικών" και των … δικών μας… "αντιστασιακών" στη
Νάπολη, στη Ρώμη, στη Μοντένα, στην Πίζα και παντού, περνώντας από φωτιά και
σίδερο γεμίζαμε, παιδιά της ελληνικής "LEGAS", (Φοιτητικών
Εθνικιστικών Συνδέσμων) νοσοκομεία, κλούβες και φυλακές, προσφέροντας έτσι την
συμμετοχή και τον φόρο αίματος στην Ιδέα και στον Αγώνα του Ευρωπαϊκού
Εθνικισμού.
… Χθες και πλάι μας, λοιπόν, μες την καρδιά της Ρώμης, δίπλα - δίπλα με τους Ιταλούς εθνικιστές - συμμαχητές της F.U.A.N. (Πανεπιστημιακό Μέτωπο Εθνικιστικής Δράσης"), πλάι μας, "σκότωσαν οι εχθροί μας το γελαστό παιδί". Το γελαστό και εύθυμο παλικάρι, τον δικό μας Μιχάλη, με την μεγάλη καρδιά, την απέραντη πίστη και το ονειροπόλο βλέμμα… Πεσμένος πλάι μας μ' απορημένα μάτια στραμμένα προς το άπειρο και σιγουριά για την αιωνιότητα που τον σήκωνε στα ύψη της...Στιγμές τελείωσης και σάστισμα στο μεγαλείο της ΘΥΣΙΑΣ, όταν τα στόματα βουβαίνουν και σιωπούν τα πάντα γύρω. Όταν το αίμα τρέχοντας ενώνει... Στιγμές που κοιταζόμαστε για να μιλά η ψυχή μέσ' απ' τα μάτια. Τα μάτια και το ολοκάθαρο βλέμμα του Μιχάλη. Τα δικά μας υγρά - γυαλιστερά κι απέναντί τους τα τεράστια βουρκωμένα μάτια της Σαμπρίνας, του κοριτσιού του στην καρδιά και της συντρόφισσας στα ευρωπαϊκά εθνικιστικά ιδανικά και στον Αγώνα. Του Ευρωπαίου και της Ευρωπαίας στην καρδιά της Ρώμης... Βουβάθηκαν τα πάντα στην καρδιά της Ρώμης. Βουβάθηκαν τα πάντα στην έκσταση της θυσίας, εκτός από τους απόμακρους πια αλαλαγμούς των βάρβαρων δολοφόνων που αποσύρονται μετά το έγκλημα!"
Πριν 12 χρόνια, η υπέρτατη θυσία του Μιχάλη Μάντακα στο βωμό του Ευρωπαϊκού Εθνικισμού σαν αγωνιστής της FUAN και της ελληνικής LEGA (Ε.Σ.Ε.Σ.Ι.) τα εθνικοεπαναστατικά ευρωπαϊστικά φοιτητικά κινήματα που μαζί με όλα τα εθνικιστικά ευρωπαϊκά κινήματα ταρακούνησαν την Ευρώπη, ξύπνησαν την κοινή ευρωπαϊκή συνείδηση και ανησύχησαν τους ευρώ- ραγιάδες της "Γιάλτας".
Πέρασαν 25 χρόνια από το 1962 όταν, εικοσάρης φοιτητής, μου ‘λαχε η τιμή να βρεθώ σαν πρώτος Έλληνας ευρω-εθνικιστής στους νικητήριους πανεπιστημιακούς συνδυασμούς της F.U.A.N. κι αργότερα με πολλούς συμφοιτητές συμπατριώτες στο "Fronte DELLA GIOVENTU" και το 1969 στην Α΄ Ευρωπαϊκή Συνδιάσκεψη για την "Costituente EUROPEA" (συγκρότηση της Ευρω-δεξιάς) στη Ρώμη. Κι ακόμη τούτο το μήνα συμπληρώνονται 20 χρόνια ακριβώς από την συγκρότηση της ελληνικής "LEGAS" στη Ρώμη. Του Ε.Σ.Ε.Σ.Ι., του Εθνικο-επαναστατικού Ευρωπαϊκού φοιτητικού κινήματος που είχα την μεγάλη τύχη, επικεφαλής του, με συνεργάτες ατσάλινους στο κορμί, στην πίστη και στην δράση, με κατακάθαρα μυαλά να το οδηγήσουμε στις ανυπέρβλητες θυσίες των 12.000 αγωνιστών του. Έτσι γράφτηκαν ανεξίτηλες σελίδες στην ιστορία των Ευρωπαϊκών Εθνικιστικών Κινημάτων.
Σελίδες πρωτοποριακών αγώνων και σκέψης που κυριολεκτικά αποτέλεσαν μόνιμο και σταθερό σημείο αναφοράς των ευρωπαϊκών μέσων μαζικής ενημέρωσης και της κοινής γνώμης για να επισκιάσουν συγχρόνως και υποβαθμίσουν τα ... "αντιστασιακά καρναβάλια" και τα Π.Α.Κ. του Ανδρέα Παπανδρέου και τις οπερέτες των κομμουνιστικών ΕΣ-ΕΞ, ΜΟΥ-ΛΟΥ, και ΛΟΥ- ΜΟΥ.
Ήταν απαραίτητο να σκιαγραφήσω μια πολύ γνωστή ελληνική ιστορία στην Ευρώπη και πολύ λίγο γνωστή στην Ελλάδα, όχι τόσο για να την αναγνωρίσουν κάποιοι, αλλά για να γίνουν κατανοητές οι περιστάσεις, να μπει στα σωστά της πλαίσια η θυσία του Μιχάλη Μάντακα, να ερμηνευτεί το πραγματικό της νόημα και οι τεράστιες διαστάσεις της. Να μην θεωρηθεί περίπτωση μεμονωμένη ή … τυχαίο περιστατικό, αφού μαζί με την ορμή μας, αφήσαμε και καμπόσο από το αίμα μας τόσο στα σκοτεινά μονοπάτια, όσο και στις λεωφόρους και τα σταυροδρόμια της αγωνιστικής Ευρώπης.
Όσο όμως κι αν ένιωθα πιεστική την ανάγκη να τιμηθεί μία μεγάλη θυσία μέσα στα ιστορικά, αγωνιστικά και ιδεαλιστικά της πλαίσια, δεν θα το έκανα ποτέ αν αυτό είχε μόνο την έννοια μίας θύμησης μακρινής, ενός χαμένου οράματος ή σαν τυπικό μνημόσυνο με την σχετική καπήλευση της μνήμης κάποιου "ήρωα πεσόντος" που για μισή ώρα κάθε χρόνο τον θυμούνται ή αυτούς και τα … "κοινά" ιδανικά για να γελοιοποιούνται ήρωες και ιδανικά σε ολόκληρο τον υπόλοιπο χρόνο, σύμφωνα με τις … καλλίτερες αστικο-φιλελεύθερες παραδόσεις και συνήθειες της "Δεξιάς", δημοκρατικής και ελευθερίων ηθών, αρχών και ιδανικών παράταξης. Σ' αυτή την περίπτωση θα προτιμούσα το … "καλότυχοι οι νεκροί που λησμονούνται…".
Όχι όμως. Ούτε ο Μιχάλης Μάντακας έπεσε μάταια, ούτε οι εθνικο-επαναστατικοί ευρωπαϊστικοί μας αγώνες αποτελούν ιστορία. Έγραψαν, γράφουν και θα γράφουν την ιστορία.Του ΧΘΕΣ, του ΣΗΜΕΡΑ, του ΑΥΡΙΟ, του ΠΑΝΤΑ. Γιατί στον δρόμο και στη μοίρα τη δικιά μας ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ, αφού τον περιφρονήσαμε κι επιλέξαμε την ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ της ΖΩΗΣ, της ΦΥΣΗΣ και της φυσικής επιλογής. Και για την φύση δεν υπάρχει θάνατος όσο υπάρχουν οι σπόροι σαν του Μιχάλη, που πέφτουν στο γόνιμο έδαφος της Ιδέας. Πεθαίνουν μόνο οι θνητοί και οι θνητές ψευτοϊδέες. Οι "ιδεολογίες" του υλισμού, φιλελεύθερου και μαρξιστικού. Οι φθαρτοί και τα φθαρτά…
Να λοιπόν γιατί δεν έπεσε μάταια ο Μιχάλης Μάντακας και δεν πήγαν στράφι οι αγώνες μας. Να που με την Νέα Τάση του επαναστατικού Ευρώ-εθνικισμού της Νεολαίας μας δικαιώνεται η θυσία ενός Ευρωπαίου Εθνικιστή, σαν τότε, του DrieuLa Rochelle. Του δικού μας
Μιχάλη, υπέρτατη συμβολή της Ελληνικής Εθνικιστικής Νεολαίας στην Πρώτη Γραμμή
του σύγχρονου ευρωπαϊκού εθνικισμού.
Να γιατί επιβάλλεται ν' ανανεώσουμε ιδέες, κουλτούρα, νοοτροπία, ανθρώπους, συστήματα και φιλοσοφία. Να συντηρήσουμε βεβαίως αξίες και αρχές ανανεώνοντας όμως τις ιδέες για να επεξεργαστούμε την τρίτη λύση πέρα από τα αδιέξοδα του φιλελευθερο-καπιταλισμού και του μαρξισμού. Την λύση της Ευρώπης. Της δικής μας Ευρώπης. Της Ευρώπης. Της Ευρώπης του δικού της πολιτισμού. Όχι της κάλπικης Ευρώπης της Γιάλτας. Όχι της σιδεροδέσμιας Ευρώπης. Της Ευρώπης πρωταγωνίστριας της ιστορίας. Της Ευρώπης που βυθίζει τις ρίζες της, στις παραδόσεις των λαών της.
Κι αυτή την Ευρώπη μόνο οι σύγχρονοι εθνικιστές μπορούν να την ξαναφτιάξουν. Κι όταν μιλάμε για σύγχρονο εθνικισμό, δεν μπορεί παρά να μιλάμε για ευρωπαϊκό εθνικισμό. Το αγκάλιασμα της εθνικής και ευρωπαϊκής πατρίδος.
Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πώς ζούμε σήμερα στην εποχή των μεγάλων συνασπισμών και δεν είναι δυνατόν να επιβιώσουμε ξεκομμένοι μέσα στα τείχη της Αρχαίας Πόλης. Ούτε σαν Ευρωραγιάδες Ανατολής και Δύσης.
… Χθες και πλάι μας, λοιπόν, μες την καρδιά της Ρώμης, δίπλα - δίπλα με τους Ιταλούς εθνικιστές - συμμαχητές της F.U.A.N. (Πανεπιστημιακό Μέτωπο Εθνικιστικής Δράσης"), πλάι μας, "σκότωσαν οι εχθροί μας το γελαστό παιδί". Το γελαστό και εύθυμο παλικάρι, τον δικό μας Μιχάλη, με την μεγάλη καρδιά, την απέραντη πίστη και το ονειροπόλο βλέμμα… Πεσμένος πλάι μας μ' απορημένα μάτια στραμμένα προς το άπειρο και σιγουριά για την αιωνιότητα που τον σήκωνε στα ύψη της...Στιγμές τελείωσης και σάστισμα στο μεγαλείο της ΘΥΣΙΑΣ, όταν τα στόματα βουβαίνουν και σιωπούν τα πάντα γύρω. Όταν το αίμα τρέχοντας ενώνει... Στιγμές που κοιταζόμαστε για να μιλά η ψυχή μέσ' απ' τα μάτια. Τα μάτια και το ολοκάθαρο βλέμμα του Μιχάλη. Τα δικά μας υγρά - γυαλιστερά κι απέναντί τους τα τεράστια βουρκωμένα μάτια της Σαμπρίνας, του κοριτσιού του στην καρδιά και της συντρόφισσας στα ευρωπαϊκά εθνικιστικά ιδανικά και στον Αγώνα. Του Ευρωπαίου και της Ευρωπαίας στην καρδιά της Ρώμης... Βουβάθηκαν τα πάντα στην καρδιά της Ρώμης. Βουβάθηκαν τα πάντα στην έκσταση της θυσίας, εκτός από τους απόμακρους πια αλαλαγμούς των βάρβαρων δολοφόνων που αποσύρονται μετά το έγκλημα!"
Πριν 12 χρόνια, η υπέρτατη θυσία του Μιχάλη Μάντακα στο βωμό του Ευρωπαϊκού Εθνικισμού σαν αγωνιστής της FUAN και της ελληνικής LEGA (Ε.Σ.Ε.Σ.Ι.) τα εθνικοεπαναστατικά ευρωπαϊστικά φοιτητικά κινήματα που μαζί με όλα τα εθνικιστικά ευρωπαϊκά κινήματα ταρακούνησαν την Ευρώπη, ξύπνησαν την κοινή ευρωπαϊκή συνείδηση και ανησύχησαν τους ευρώ- ραγιάδες της "Γιάλτας".
Πέρασαν 25 χρόνια από το 1962 όταν, εικοσάρης φοιτητής, μου ‘λαχε η τιμή να βρεθώ σαν πρώτος Έλληνας ευρω-εθνικιστής στους νικητήριους πανεπιστημιακούς συνδυασμούς της F.U.A.N. κι αργότερα με πολλούς συμφοιτητές συμπατριώτες στο "Fronte DELLA GIOVENTU" και το 1969 στην Α΄ Ευρωπαϊκή Συνδιάσκεψη για την "Costituente EUROPEA" (συγκρότηση της Ευρω-δεξιάς) στη Ρώμη. Κι ακόμη τούτο το μήνα συμπληρώνονται 20 χρόνια ακριβώς από την συγκρότηση της ελληνικής "LEGAS" στη Ρώμη. Του Ε.Σ.Ε.Σ.Ι., του Εθνικο-επαναστατικού Ευρωπαϊκού φοιτητικού κινήματος που είχα την μεγάλη τύχη, επικεφαλής του, με συνεργάτες ατσάλινους στο κορμί, στην πίστη και στην δράση, με κατακάθαρα μυαλά να το οδηγήσουμε στις ανυπέρβλητες θυσίες των 12.000 αγωνιστών του. Έτσι γράφτηκαν ανεξίτηλες σελίδες στην ιστορία των Ευρωπαϊκών Εθνικιστικών Κινημάτων.
Σελίδες πρωτοποριακών αγώνων και σκέψης που κυριολεκτικά αποτέλεσαν μόνιμο και σταθερό σημείο αναφοράς των ευρωπαϊκών μέσων μαζικής ενημέρωσης και της κοινής γνώμης για να επισκιάσουν συγχρόνως και υποβαθμίσουν τα ... "αντιστασιακά καρναβάλια" και τα Π.Α.Κ. του Ανδρέα Παπανδρέου και τις οπερέτες των κομμουνιστικών ΕΣ-ΕΞ, ΜΟΥ-ΛΟΥ, και ΛΟΥ- ΜΟΥ.
Ήταν απαραίτητο να σκιαγραφήσω μια πολύ γνωστή ελληνική ιστορία στην Ευρώπη και πολύ λίγο γνωστή στην Ελλάδα, όχι τόσο για να την αναγνωρίσουν κάποιοι, αλλά για να γίνουν κατανοητές οι περιστάσεις, να μπει στα σωστά της πλαίσια η θυσία του Μιχάλη Μάντακα, να ερμηνευτεί το πραγματικό της νόημα και οι τεράστιες διαστάσεις της. Να μην θεωρηθεί περίπτωση μεμονωμένη ή … τυχαίο περιστατικό, αφού μαζί με την ορμή μας, αφήσαμε και καμπόσο από το αίμα μας τόσο στα σκοτεινά μονοπάτια, όσο και στις λεωφόρους και τα σταυροδρόμια της αγωνιστικής Ευρώπης.
Όσο όμως κι αν ένιωθα πιεστική την ανάγκη να τιμηθεί μία μεγάλη θυσία μέσα στα ιστορικά, αγωνιστικά και ιδεαλιστικά της πλαίσια, δεν θα το έκανα ποτέ αν αυτό είχε μόνο την έννοια μίας θύμησης μακρινής, ενός χαμένου οράματος ή σαν τυπικό μνημόσυνο με την σχετική καπήλευση της μνήμης κάποιου "ήρωα πεσόντος" που για μισή ώρα κάθε χρόνο τον θυμούνται ή αυτούς και τα … "κοινά" ιδανικά για να γελοιοποιούνται ήρωες και ιδανικά σε ολόκληρο τον υπόλοιπο χρόνο, σύμφωνα με τις … καλλίτερες αστικο-φιλελεύθερες παραδόσεις και συνήθειες της "Δεξιάς", δημοκρατικής και ελευθερίων ηθών, αρχών και ιδανικών παράταξης. Σ' αυτή την περίπτωση θα προτιμούσα το … "καλότυχοι οι νεκροί που λησμονούνται…".
Όχι όμως. Ούτε ο Μιχάλης Μάντακας έπεσε μάταια, ούτε οι εθνικο-επαναστατικοί ευρωπαϊστικοί μας αγώνες αποτελούν ιστορία. Έγραψαν, γράφουν και θα γράφουν την ιστορία.Του ΧΘΕΣ, του ΣΗΜΕΡΑ, του ΑΥΡΙΟ, του ΠΑΝΤΑ. Γιατί στον δρόμο και στη μοίρα τη δικιά μας ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ, αφού τον περιφρονήσαμε κι επιλέξαμε την ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ της ΖΩΗΣ, της ΦΥΣΗΣ και της φυσικής επιλογής. Και για την φύση δεν υπάρχει θάνατος όσο υπάρχουν οι σπόροι σαν του Μιχάλη, που πέφτουν στο γόνιμο έδαφος της Ιδέας. Πεθαίνουν μόνο οι θνητοί και οι θνητές ψευτοϊδέες. Οι "ιδεολογίες" του υλισμού, φιλελεύθερου και μαρξιστικού. Οι φθαρτοί και τα φθαρτά…
Να λοιπόν γιατί δεν έπεσε μάταια ο Μιχάλης Μάντακας και δεν πήγαν στράφι οι αγώνες μας. Να που με την Νέα Τάση του επαναστατικού Ευρώ-εθνικισμού της Νεολαίας μας δικαιώνεται η θυσία ενός Ευρωπαίου Εθνικιστή, σαν τότε, του Drieu
Να γιατί επιβάλλεται ν' ανανεώσουμε ιδέες, κουλτούρα, νοοτροπία, ανθρώπους, συστήματα και φιλοσοφία. Να συντηρήσουμε βεβαίως αξίες και αρχές ανανεώνοντας όμως τις ιδέες για να επεξεργαστούμε την τρίτη λύση πέρα από τα αδιέξοδα του φιλελευθερο-καπιταλισμού και του μαρξισμού. Την λύση της Ευρώπης. Της δικής μας Ευρώπης. Της Ευρώπης. Της Ευρώπης του δικού της πολιτισμού. Όχι της κάλπικης Ευρώπης της Γιάλτας. Όχι της σιδεροδέσμιας Ευρώπης. Της Ευρώπης πρωταγωνίστριας της ιστορίας. Της Ευρώπης που βυθίζει τις ρίζες της, στις παραδόσεις των λαών της.
Κι αυτή την Ευρώπη μόνο οι σύγχρονοι εθνικιστές μπορούν να την ξαναφτιάξουν. Κι όταν μιλάμε για σύγχρονο εθνικισμό, δεν μπορεί παρά να μιλάμε για ευρωπαϊκό εθνικισμό. Το αγκάλιασμα της εθνικής και ευρωπαϊκής πατρίδος.
Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πώς ζούμε σήμερα στην εποχή των μεγάλων συνασπισμών και δεν είναι δυνατόν να επιβιώσουμε ξεκομμένοι μέσα στα τείχη της Αρχαίας Πόλης. Ούτε σαν Ευρωραγιάδες Ανατολής και Δύσης.
 |
| Ο Σπύρος με το Δημήτρη Ζαφειρόπουλο |
Φαινομενικά δύσκολη ερώτηση, ίσως να φαντάζει και ανεξήγητη. Σε όλα όμως τα φαινόμενα
ή τα γεγονότα υπάρχει μία ή και περισσότερες εξηγήσεις.
Κι' εδώ η εξήγηση είναι απλή, πραγματική αλλά … πολυδιάστατη. Και πρώτα από όλα θα πω ότι ο ΕΣΕΣΙ ουσιαστικά δεν διαλύθηκε ποτέ, τουλάχιστον στον ανθεκτικό του πυρήνα. Εδώ είμαι υποχρεωμένος να ξεδιαλύνω κάποια πράγματα. Πρώτα από όλα στον ΕΣΕΣΙ, υπήρχαν και διαφορετικές τάσεις, που στο σύνολό τους συγκλίνανε στον κοινό παρανομαστή του εθνικισμού. Έχουν γραφτεί πάρα πολλά στον Ευρωπαϊκό Τύπο επί του προκειμένου. Υπάρχουν και ελληνικά βιβλία σχετικά και υπάρχει και το βιβλίο-έρευνα με πολύ σημαντικά στοιχεία του συναγωνιστή Αλέξανδρου Κουτούζου ο οποίος διαμένει σήμερα στην Ιταλία, είναι ιατρός και αιματολόγος-καθηγητής στο Γενικό Νοσοκομείο της Cremona. Έζησε από πολύ κοντά "τον επικό αγώνα του ΕΣΕΣΙ" όπως γράφει, αφού ήταν πρόεδρος του Συνδέσμου της Cremona. Τίτλος του βιβλίου που ρίχνει άπλετο φως σε όλες τις εσωτερικές διεργασίες που προηγήθηκαν και ακολούθησαν ώστε να καταστεί σημείο αναφοράς όλων των μαζικών ευρωπαϊκών μέσων ενημέρωσης. Εδώ η "Αυριανή" αφιέρωσε ολόκληρη σελίδα για το βιβλίο και πολύ κολακευτικά λόγια για τους πρωταγωνιστές του Ε.Σ.Ε.Σ.. (Σταθόπουλος - Καραμπέτσος- Βεντούρης). Μάλιστα, η Αυριανή.
Στην Ελλάδα, το βιβλίο έχει εκδοθεί από την "Νέα Θέση" με τίτλο ακριβώς την ερώτησή σου, "που πήγαν εκείνα τα παιδιά".
Κι' εδώ η εξήγηση είναι απλή, πραγματική αλλά … πολυδιάστατη. Και πρώτα από όλα θα πω ότι ο ΕΣΕΣΙ ουσιαστικά δεν διαλύθηκε ποτέ, τουλάχιστον στον ανθεκτικό του πυρήνα. Εδώ είμαι υποχρεωμένος να ξεδιαλύνω κάποια πράγματα. Πρώτα από όλα στον ΕΣΕΣΙ, υπήρχαν και διαφορετικές τάσεις, που στο σύνολό τους συγκλίνανε στον κοινό παρανομαστή του εθνικισμού. Έχουν γραφτεί πάρα πολλά στον Ευρωπαϊκό Τύπο επί του προκειμένου. Υπάρχουν και ελληνικά βιβλία σχετικά και υπάρχει και το βιβλίο-έρευνα με πολύ σημαντικά στοιχεία του συναγωνιστή Αλέξανδρου Κουτούζου ο οποίος διαμένει σήμερα στην Ιταλία, είναι ιατρός και αιματολόγος-καθηγητής στο Γενικό Νοσοκομείο της Cremona. Έζησε από πολύ κοντά "τον επικό αγώνα του ΕΣΕΣΙ" όπως γράφει, αφού ήταν πρόεδρος του Συνδέσμου της Cremona. Τίτλος του βιβλίου που ρίχνει άπλετο φως σε όλες τις εσωτερικές διεργασίες που προηγήθηκαν και ακολούθησαν ώστε να καταστεί σημείο αναφοράς όλων των μαζικών ευρωπαϊκών μέσων ενημέρωσης. Εδώ η "Αυριανή" αφιέρωσε ολόκληρη σελίδα για το βιβλίο και πολύ κολακευτικά λόγια για τους πρωταγωνιστές του Ε.Σ.Ε.Σ.. (Σταθόπουλος - Καραμπέτσος- Βεντούρης). Μάλιστα, η Αυριανή.
Στην Ελλάδα, το βιβλίο έχει εκδοθεί από την "Νέα Θέση" με τίτλο ακριβώς την ερώτησή σου, "που πήγαν εκείνα τα παιδιά".
* Δ.Ζ.: Άρα καλώς ρωτάω, «που πήγαν εκείνα τα
παιδιά»
Απαντώ: Παρών! Ένα πολύ μεγάλο μέρος επιστήμονες, καθηγηταί πανεπιστημίου,
Ιατροί - επιμεληταί, και άπαντες δραστήρια οργανωμένοι στο MSI, την Alleanza
Nazionale τάση Pino Rauti κλπ, κλπ, με πρωταγωνιστικό αγωνιστικό πολιτικό λόγο.
Άλλοι στην Γαλλία κλπ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, ο συναγωνιστής Βγενάκης Σωτήρης, πρόεδρος του Συνδέσμου του Ε.Σ.Ε.Σ.Ι. στο Jesolo και διαμένων στις Αρδένες της Γαλλίας, μετά την μεταπολίτευση, θα προσχωρήσει στο ΠΑΣΟΚ θεωρώντας το ως το πιο εθνικιστικό από τα Ελληνικά Κόμματα. Ηγείται του Ιατρικού συλλόγου στη Γαλλική Πόλη. Με την επανεμφάνιση του Γαλλικού Εθνικού Μετώπου του Λεπέν, τα εθνικιστικά - κοινωνικά βιώματα του συναγωνιστή αναβιώνουν, και κυκλοφορεί ένα έντυπο που προσυπογράφει, με το οποίο καλεί τον Ιατρικό Σύλλογο, του οποίου ηγείται να συνταχθεί στο Εθνικό Μέτωπο. Αμέσως το ΠΑΣΟΚ τον διαγράφει. Μην ξεχνάμε άλλωστε τους "Ιταλούς" του ΠΑΣΟΚ. Τέτοια παραδείγματα υπάρχουν άπειρα.
* Δ.Ζ.: Δηλαδή ο Ε.Σ.Ε.Σ.Ι. τροφοδότησε και επιστημονικά και εθνικιστικά πολλές Ευρωπαϊκές χώρες;Ασφαλώς κι' αυτά είναι ελάχιστα παραδείγματα, δεν είναι τυχαίο, ότι όπου βρεθώ στην Ευρώπη και σε υψηλό επίπεδο είτε απευθύνομαι, είτε συναντώ παλιούς μου συναγωνιστές γνωστούς και αγνώστους και δεν συζητούμε μόνο τα παλιά. Το σημαντικότερο είναι ότι σημερινοί νέοι φοιτητές μας εκεί τους ακολουθούν και γοητεύονται.
Δεν είναι λίγοι αυτοί που και τούτο το καλοκαίρι με επισκέφτηκαν συστημένοι και ζητούσαν "πνευματικό υλικό", βιβλία κλπ. Πριν λίγους μήνες ήμουν προσκεκλημένος σε Συνέδρια της "Europe: Osservatorio per la politiche europee" (Ίδρυμα: Παρατηρητήριο για τις ευρωπαϊκές πολιτικές, στο Μιλάνο), σε σύνοδο καθηγητών από την Σορβόνη, μέχρι Σικελία και τώρα πριν λίγες μέρες, ολομέλεια στο Μπάρι- Νάπολη- Ρώμη -Μιλάνο μέχρι Βίνιους στην Λιθουανία. Έφθασα την δεύτερη μέρα λόγω απώλειας των αποσκευών μου στα αεροδρόμια, μόλις μπήκα στην αίθουσα, ακούω εν χορώ σλόγκαν και συνθήματα εθνικιστικά της εποχής μας, του Ε.Σ.Ε.Σ.Ι.. Δάκρυσα κι ανατρίχιασα. Ένα σωρό συναγωνισταί της εποχής μας και … νέοι έλληνες επιστήμονες. Τότε έδωσα ρέστα!
* Δ.Ζ.: Εκπληκτικά, αλλά στην Ελλάδα; Πολλοί αναρωτιούνται, γιατί στην Ελλάδα δεν αναπτύχθηκε ένα μεγάλο εθνικιστικό κίνημα, όπως το «MSI-Alleanza Nazionale» και άλλα στην Ιταλία, το «Front National» στη Γαλλία και τέλος πάντων αυτές οι εθνικιστικές εκρήξεις, όπως στην Αυστρία τελευταία και αλλού στην Ευρώπη; Γιατί συνέβη αυτό; Υπάρχει έλλειψη εθνικιστικού ιδεολογικού υπόβαθρου στην χώρα μας; Δεν υπάρχουν εθνικισταί ή φωτισμένοι ηγέτες;Εδώ είναι το θέμα. Θα αποκλείσω αμέσως το τελευταίο. Η πλέον έγκυρη δημοσκόπηση της Eurostat διαπιστώνει ότι η Ελλάδα διαθέτει από τα μεγαλύτερα ποσοστά "ακροδεξιάς" στην Ευρώπη (το "ακροδεξιά είναι αυθαίρετο για τον εθνικισμό, αλλά αυτό εννοούν) ανεξαρτήτως του τι κόμμα ψηφίζουν. Επομένως υπάρχει και το δυναμικό και η δυναμική. Φωτισμένοι ηγέτες και στελέχη υπάρχουν. Υπάρχει όμως και κατακερματισμός. Η πατροπαράδοτη ελληνική διχόνοια. Από την στιγμή που δεν υπάρχει συγκροτημένο ενιαίο και πειστικό μέτωπο στον εθνικιστικό χώρο, παρά μία πλειάδα μικρών ομάδων και πρωτοβουλιών οικονομικά και οργανωτικά αδύναμων και αλληλοφαγωμάρα, δεν πείθουν το λαϊκό υπόβαθρο να τους ακολουθήσει εκλογικά. Με αποτέλεσμα να γινόμαστε βορά του κάθε πολιτικού τυχοδιώκτη ή του πανίσχυρου, με το δικό μας δυναμικό, δικομματισμού. Να μας χρησιμοποιούν και τελικά να μας προδίδουν. Και κανείς μας δεν εξαιρείται. Προδομένοι από την "Εθνική Παράταξη", τους "προοδευτικούς του Μαρκεζίνη", την «ΕΠΕΝ» που … ας μη τα πούμε, πονάει.
Ξεκινήσαμε με καθαρή καρδιά, δυνατά, εθνικιστικά, αντρίκεια, για να βρεθούμε αγκαλιά με ομοφυλόφιλους, με αίθουσες "Λαμπράκη" στη Βουλή, κόκκινες σημαίες στο Σύνταγμα, με Κάστρο και Γκεβάρα, λες και μας λείπουν οι χιλιάδες ήρωες του Έθνους και της ανεξαρτησίας του, ξεκινήσαμε εθνικιστικά για να αποτινάξουμε το … δηλητήριο του ελληνικού εθνικισμού, του Έθνους, ξεκινήσαμε για ρήξη και ανατροπή του δικομματισμού, για να ικετεύουμε σήμερα συμπόρευση με την ΝΔ. Ξεκινήσαμε ελληνικά για να διαβάζουμε σήμερα "ριζοσπάστη". Ξεκινήσαμε με συνιδρυτές, παλικάρια και αγωνιστές, για να ψάχνουμε σήμερα να τους … βρούμε. Και το δράμα, αυτούς τους εθνικιστές "τους έχουμε εγκλωβίσει". Εγκλωβίσαμε μία ολόκληρη αγωνιστική παράταξη και τους απλούς και καθαρούς ανθρώπους της. Κι ο λαός του ΛΑΟΣ έδειξε εθνικιστές! Έδειξε Βορίδη, έδειξε Πλεύρη, έδειξε Βελόπουλο, έδειξε Πολατίδη, έδειξε Γεωργιάδη.
Κι είναι μεγάλη η ευθύνη τους. Σ΄ αυτούς ελπίζουμε! Έδειξε εθνικιστές, έδειξε εθνικισμό. Γιατί ο εθνικισμός δεν είναι κόμμα, ούτε οικονομικό κατεστημένο, ούτε καν παράταξη. Είναι ιδανικό ζωής. Μία εκλογή πολιτισμού. Είναι η ηθική- ηρωική αντίληψη της Ζωής και της Υπάρξεως. Είναι η ουσία του Έθνους και του Κράτους. Βρίσκεται μέσα στο Κράτος και αποτελεί την ψυχή και την συνείδηση. Είναι η ίδια η ΑΓΑΠΗ για την πατρίδα, τον πολιτισμό της, την ηθική, τις παραδόσεις.
Είναι οι γενιές που πέρασαν και που θα έλθουν. Είναι το αίμα της πατρίδος. Ένας τρόπος ζωής, σκέψης και δράσης.
Εμείς οι Έλληνες πρέπει να είμαστε περήφανοι για το Έθνος μας και τον Εθνικισμό μας. Έχουμε όλες τις προϋποθέσεις και τις καταβολές, την προσφορά στην ανθρωπότητα, κάθε περήφανος λαός είναι εθνικιστής. Εμάς μας θέλουν κομπλεξικούς;
Μήπως οι Εγγλέζοι με την υπεροψία τους δεν είναι Εθνικιστές; Οι Γάλλοι; Οι Γερμανοί; Οι Ιταλοί; Ή μήπως οι Ρώσοι που με εργαλείο τον Κομμουνισμό υπέταξαν τον μισό πλανήτη και οι ΗΠΑ με τον καπιταλισμό τον άλλον μισό. Εμείς τι είμαστε…. Ραγιάδες;
Ο Εθνικισμός δεν είναι, ούτε Δεξιά, ούτε Αριστερά. Είναι μπροστά, δυνατά, ψηλά κι ελληνικά. Τέλος, στα κορόιδα της Δεξιάς και τα κορόιδα της αριστεράς ή της αριστεροδεξιάς! Κι' ότι αρπάξουμε! Το ζούμε στο πετσί μας.
Είναι ώρα ν' απορρίψουμε τους επαγγελματίες και να προσχωρήσουμε στους Αγωνιστές. Σ' αυτούς που πιστεύουν. Κι όχι σε όσους προσποιούνται ότι πιστεύουν. Για να διεκδικήσουμε τον κόσμο που μας ανήκει και του ανήκουμε.
Άλλοι στην Γαλλία κλπ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, ο συναγωνιστής Βγενάκης Σωτήρης, πρόεδρος του Συνδέσμου του Ε.Σ.Ε.Σ.Ι. στο Jesolo και διαμένων στις Αρδένες της Γαλλίας, μετά την μεταπολίτευση, θα προσχωρήσει στο ΠΑΣΟΚ θεωρώντας το ως το πιο εθνικιστικό από τα Ελληνικά Κόμματα. Ηγείται του Ιατρικού συλλόγου στη Γαλλική Πόλη. Με την επανεμφάνιση του Γαλλικού Εθνικού Μετώπου του Λεπέν, τα εθνικιστικά - κοινωνικά βιώματα του συναγωνιστή αναβιώνουν, και κυκλοφορεί ένα έντυπο που προσυπογράφει, με το οποίο καλεί τον Ιατρικό Σύλλογο, του οποίου ηγείται να συνταχθεί στο Εθνικό Μέτωπο. Αμέσως το ΠΑΣΟΚ τον διαγράφει. Μην ξεχνάμε άλλωστε τους "Ιταλούς" του ΠΑΣΟΚ. Τέτοια παραδείγματα υπάρχουν άπειρα.
* Δ.Ζ.: Δηλαδή ο Ε.Σ.Ε.Σ.Ι. τροφοδότησε και επιστημονικά και εθνικιστικά πολλές Ευρωπαϊκές χώρες;Ασφαλώς κι' αυτά είναι ελάχιστα παραδείγματα, δεν είναι τυχαίο, ότι όπου βρεθώ στην Ευρώπη και σε υψηλό επίπεδο είτε απευθύνομαι, είτε συναντώ παλιούς μου συναγωνιστές γνωστούς και αγνώστους και δεν συζητούμε μόνο τα παλιά. Το σημαντικότερο είναι ότι σημερινοί νέοι φοιτητές μας εκεί τους ακολουθούν και γοητεύονται.
Δεν είναι λίγοι αυτοί που και τούτο το καλοκαίρι με επισκέφτηκαν συστημένοι και ζητούσαν "πνευματικό υλικό", βιβλία κλπ. Πριν λίγους μήνες ήμουν προσκεκλημένος σε Συνέδρια της "Europe: Osservatorio per la politiche europee" (Ίδρυμα: Παρατηρητήριο για τις ευρωπαϊκές πολιτικές, στο Μιλάνο), σε σύνοδο καθηγητών από την Σορβόνη, μέχρι Σικελία και τώρα πριν λίγες μέρες, ολομέλεια στο Μπάρι- Νάπολη- Ρώμη -Μιλάνο μέχρι Βίνιους στην Λιθουανία. Έφθασα την δεύτερη μέρα λόγω απώλειας των αποσκευών μου στα αεροδρόμια, μόλις μπήκα στην αίθουσα, ακούω εν χορώ σλόγκαν και συνθήματα εθνικιστικά της εποχής μας, του Ε.Σ.Ε.Σ.Ι.. Δάκρυσα κι ανατρίχιασα. Ένα σωρό συναγωνισταί της εποχής μας και … νέοι έλληνες επιστήμονες. Τότε έδωσα ρέστα!
* Δ.Ζ.: Εκπληκτικά, αλλά στην Ελλάδα; Πολλοί αναρωτιούνται, γιατί στην Ελλάδα δεν αναπτύχθηκε ένα μεγάλο εθνικιστικό κίνημα, όπως το «MSI-Alleanza Nazionale» και άλλα στην Ιταλία, το «Front National» στη Γαλλία και τέλος πάντων αυτές οι εθνικιστικές εκρήξεις, όπως στην Αυστρία τελευταία και αλλού στην Ευρώπη; Γιατί συνέβη αυτό; Υπάρχει έλλειψη εθνικιστικού ιδεολογικού υπόβαθρου στην χώρα μας; Δεν υπάρχουν εθνικισταί ή φωτισμένοι ηγέτες;Εδώ είναι το θέμα. Θα αποκλείσω αμέσως το τελευταίο. Η πλέον έγκυρη δημοσκόπηση της Eurostat διαπιστώνει ότι η Ελλάδα διαθέτει από τα μεγαλύτερα ποσοστά "ακροδεξιάς" στην Ευρώπη (το "ακροδεξιά είναι αυθαίρετο για τον εθνικισμό, αλλά αυτό εννοούν) ανεξαρτήτως του τι κόμμα ψηφίζουν. Επομένως υπάρχει και το δυναμικό και η δυναμική. Φωτισμένοι ηγέτες και στελέχη υπάρχουν. Υπάρχει όμως και κατακερματισμός. Η πατροπαράδοτη ελληνική διχόνοια. Από την στιγμή που δεν υπάρχει συγκροτημένο ενιαίο και πειστικό μέτωπο στον εθνικιστικό χώρο, παρά μία πλειάδα μικρών ομάδων και πρωτοβουλιών οικονομικά και οργανωτικά αδύναμων και αλληλοφαγωμάρα, δεν πείθουν το λαϊκό υπόβαθρο να τους ακολουθήσει εκλογικά. Με αποτέλεσμα να γινόμαστε βορά του κάθε πολιτικού τυχοδιώκτη ή του πανίσχυρου, με το δικό μας δυναμικό, δικομματισμού. Να μας χρησιμοποιούν και τελικά να μας προδίδουν. Και κανείς μας δεν εξαιρείται. Προδομένοι από την "Εθνική Παράταξη", τους "προοδευτικούς του Μαρκεζίνη", την «ΕΠΕΝ» που … ας μη τα πούμε, πονάει.
Ξεκινήσαμε με καθαρή καρδιά, δυνατά, εθνικιστικά, αντρίκεια, για να βρεθούμε αγκαλιά με ομοφυλόφιλους, με αίθουσες "Λαμπράκη" στη Βουλή, κόκκινες σημαίες στο Σύνταγμα, με Κάστρο και Γκεβάρα, λες και μας λείπουν οι χιλιάδες ήρωες του Έθνους και της ανεξαρτησίας του, ξεκινήσαμε εθνικιστικά για να αποτινάξουμε το … δηλητήριο του ελληνικού εθνικισμού, του Έθνους, ξεκινήσαμε για ρήξη και ανατροπή του δικομματισμού, για να ικετεύουμε σήμερα συμπόρευση με την ΝΔ. Ξεκινήσαμε ελληνικά για να διαβάζουμε σήμερα "ριζοσπάστη". Ξεκινήσαμε με συνιδρυτές, παλικάρια και αγωνιστές, για να ψάχνουμε σήμερα να τους … βρούμε. Και το δράμα, αυτούς τους εθνικιστές "τους έχουμε εγκλωβίσει". Εγκλωβίσαμε μία ολόκληρη αγωνιστική παράταξη και τους απλούς και καθαρούς ανθρώπους της. Κι ο λαός του ΛΑΟΣ έδειξε εθνικιστές! Έδειξε Βορίδη, έδειξε Πλεύρη, έδειξε Βελόπουλο, έδειξε Πολατίδη, έδειξε Γεωργιάδη.
Κι είναι μεγάλη η ευθύνη τους. Σ΄ αυτούς ελπίζουμε! Έδειξε εθνικιστές, έδειξε εθνικισμό. Γιατί ο εθνικισμός δεν είναι κόμμα, ούτε οικονομικό κατεστημένο, ούτε καν παράταξη. Είναι ιδανικό ζωής. Μία εκλογή πολιτισμού. Είναι η ηθική- ηρωική αντίληψη της Ζωής και της Υπάρξεως. Είναι η ουσία του Έθνους και του Κράτους. Βρίσκεται μέσα στο Κράτος και αποτελεί την ψυχή και την συνείδηση. Είναι η ίδια η ΑΓΑΠΗ για την πατρίδα, τον πολιτισμό της, την ηθική, τις παραδόσεις.
Είναι οι γενιές που πέρασαν και που θα έλθουν. Είναι το αίμα της πατρίδος. Ένας τρόπος ζωής, σκέψης και δράσης.
Εμείς οι Έλληνες πρέπει να είμαστε περήφανοι για το Έθνος μας και τον Εθνικισμό μας. Έχουμε όλες τις προϋποθέσεις και τις καταβολές, την προσφορά στην ανθρωπότητα, κάθε περήφανος λαός είναι εθνικιστής. Εμάς μας θέλουν κομπλεξικούς;
Μήπως οι Εγγλέζοι με την υπεροψία τους δεν είναι Εθνικιστές; Οι Γάλλοι; Οι Γερμανοί; Οι Ιταλοί; Ή μήπως οι Ρώσοι που με εργαλείο τον Κομμουνισμό υπέταξαν τον μισό πλανήτη και οι ΗΠΑ με τον καπιταλισμό τον άλλον μισό. Εμείς τι είμαστε…. Ραγιάδες;
Ο Εθνικισμός δεν είναι, ούτε Δεξιά, ούτε Αριστερά. Είναι μπροστά, δυνατά, ψηλά κι ελληνικά. Τέλος, στα κορόιδα της Δεξιάς και τα κορόιδα της αριστεράς ή της αριστεροδεξιάς! Κι' ότι αρπάξουμε! Το ζούμε στο πετσί μας.
Είναι ώρα ν' απορρίψουμε τους επαγγελματίες και να προσχωρήσουμε στους Αγωνιστές. Σ' αυτούς που πιστεύουν. Κι όχι σε όσους προσποιούνται ότι πιστεύουν. Για να διεκδικήσουμε τον κόσμο που μας ανήκει και του ανήκουμε.
*********************************************************************************
Σπύρος Σταθόπουλος: «Ι.Χ.
Κόμμα το ΛΑ.Ο.Σ.»
Απαγορεύονται οι
αντιρρήσεις, η παρουσία σε Εθνικές εκδηλώσεις και οι... Βυζαντινές σημαίες. «Σκληρά»
λόγια και αυτοκριτική από τον καθηγητή Σπύρο Σταθόπουλο, πρώην Σύμβουλο του
Καρατζαφέρη.
[Εφημερίδα «Στόχος», 4
Ιουνίου 2009]
«Κεραυνός εν αιθρία» ήταν
γα όσους δεν γνώριζαν πρόσωπα και καταστάσεις η δημόσια δήλωση του καθηγητή
Σταθόπουλου, συμβούλου του Προέδρου του ΛΑΟΣ, περί παραιτήσεως του. Βέβαια ο κ.
Σταθόπουλος είχε καιρό τώρα αποστασιοποιηθεί, γράφοντας μάλιστα και πύρινα
άρθρα. Ο «Στόχος» είχε μια ενδιαφέρουσα συνομιλία με τον καθηγητή, ο οποίος μας
εξήγησε για ποιο λόγο αποφάσισε να παραιτηθεί (αφού δεν τον διέγραφε ο
Πρόεδρος) από το ΛΑΟΣ, που είχε στηρίξει ένθερμα στις «δύσκολες» εποχές του.
Γύρω στο 2001-2002 ο κ. Σταθόπουλος συγκινήθηκε από τον λόγο του Γιώργου
Καρατζαφέρη. Μπορεί να μην προερχόταν από τους εθνικιστικούς κύκλους, αλλά
φεύγοντας από τη ΝΔ, του έδωσε την εντύπωση ότι εκπροσωπούσε αυτό τον χώρο, που
ήταν ακέφαλος. Χαρακτηριστικά ο καθηγητής μας αναφέρει: «ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ,
ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΩ ΟΤΙ ΑΠΕΧΘΑΝΟΜΑΙ ΚΑΙ ΤΗ ΛΕΞΗ. ΕΙΜΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΙΔΕΟΛΟΓΟΣ. Ιδεολόγος
- Εθνικιστής, δίχως κανένα εισαγωγικό»...
-Τι είδατε στην
προσπάθεια του Γιώργου Καρατζαφέρη και τον ακολουθήσατε;
-Είδα ότι και όλος ο
ευαισθητοποιημένος κόσμος. Ο ευαισθητοποιημένος με την εθνικιστική -και όχι την
οικονομική έννοια- δεξιός κόσμος. Μιλώ για την πολιτική, λαϊκή, κοινωνική
δεξιά. Ότι ένιωσε ο καθένας, ένιωσα κι εγώ... Επιτέλους, να η ευκαιρία, να ο
άνθρωπος που θα συγκροτήσει μια ενιαία παράταξη είπα! Όντως, στο πρώτο συνέδριο
του ΛΑΟΣ, οι θέσεις του και το ακροατήριο- χιλιάδες ανθρώπων που παραληρούσαν-
αποτελούντο από ψηφοφόρους, στελέχη της Εθνικής Παρατάξεως, της ΕΠΕΝ, της «Πρώτης
Γραμμής», του ΕΝΕΚ, του «Κόμματος του Ελληνισμού» και μιας ατελείωτης σειράς
εθνικιστικών οργανώσεων, οι οποίοι έδωσαν έναν τόνο πρωτόγνωρο σε συνέδριο
εθνικιστικού κόμματος! Στον «Έσπερο» όλοι ενθουσιαστήκαμε. Βεβαίως, η συνέχεια
έδειξε άλλα πράγματα... Αυτή ήταν η ίδρυση του κόμματος και οι θέσεις του
Γιώργου Καρατζαφέρη τότε, θέσεις οι οποίες χαρακτηρίστηκαν από όλο το πολιτικό
σύστημα «ακραίες», «υπερβολικές» και «φασιστικές». Και έτσι αντιμετωπίστηκαν.
Θυμάστε ποια ήταν η αντιμετώπιση του ΛΑΟΣ από όλα τα κανάλια και τις εφημερίδες
τότε. Από όλους όσους εθίγοντο από την παρουσία αυτού του κόμματος. Ή
πηγαίνοντας λίγο μακρύτερα, από τους εκτός Ελλάδος, που έβλεπαν να
επαληθεύονται πολλές δημοσκοπήσεις της EUROSTAT που ανέφεραν και
εξακολουθούν να αναφέρουν ότι η Ελλάς σε ποσοστό από 30 έως 36%, διαθέτει
την ισχυρότερη λεγόμενη «ακροδεξιά»! Εννοώντας τον εθνικιστικό χώρο,
ανεξαρτήτως του που ψηφίσουν οι ψηφοφόροι. Αυτό, σημαίνει ότι όταν διαθέτεις
μια βάση του 30%, τουλάχιστον, ΚΑΘΑΡΟΑΙΜΟΥΣ ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ- αλλά δεν έχεις αντίστοιχο
κόμμα να τους στεγάσεις πολιτικά- ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΗΓΕΣΙΑ. Ή δεν υπάρχει ΕΝΟΤΗΤΑ.
Πράγματι, όλο αυτό το δυναμικό ήταν κατακερματισμένο. Δεν είναι «συνωμοσιολογία»,
αλλά ξένες υπηρεσίες είδαν αυτόν τον «κίνδυνο»: Την συγκρότηση μιας ακροδεξιάς.
Ακόμη και από την εποχή της ΕΡΕ του γέρου Καραμανλή, οι θέσεις ενός μέρους της
ήταν εθνικιστικές. Και του ιδίου του Καραμανλή! Βεβαίως, «μεταλλάχθηκε» κι
αυτός στη Μεταπολίτευση... Μας ήρθε με διαφορετικές ιδέες, δασκαλεμένος αλλιώς.
Ο κόσμος της Παρατάξεως μας έχει προδοθεί επανειλημμένως. Για να είμαστε
ειλικρινείς, αδυνατούσε από προδοσία σε προδοσία. Άρχισε να χάνει. Έτσι, είδαμε
τον Καρατζαφέρη σαν ελπίδα... Να συμπληρώσω κάτι: Δεν με ενδιαφέρει η πολιτική
με το σημερινό νόημα. Με δυο λόγια, λέω ότι άλλο είναι η πολιτική και άλλο η
ιδεολογία. Ότι διαφορά υπάρχει μεταξύ αρρώστιας και υγείας, κακού και καλού...
Δυστυχώς, η πολιτική είναι αναγκαίο κακό. Εξαρτάται από την ευφυΐα των ηγετών
της, το τι θα δημιουργήσουν. Έτσι τον είδα τον Καρατζαφέρη και έτσι
προχωρήσαμε. Προσωπικώς, οφείλω να πω ότι έδειξε ένα τεράστιο ενδιαφέρον,
αγάπη, συμπαράσταση. Τώρα, μπορώ να καταλάβω το γιατί...
-Βάλατε «πλάτη» στην
ένταξη σε ευρωπαϊκό σχήμα του ΛΑΟΣ;
-Βοήθησα ένα ανύπαρκτο στην ουσία κόμμα, δίχως συγκρότηση, να ενταχθεί σε μια
κοινοβουλευτική ομάδα, την «Ένωση για την Ευρώπη των Εθνών», η οποία τότε
είχε στις τάξεις της 12 κυβερνητικά κόμματα! Με ονόματα τρανταχτά. Μιλάμε για
έναν Πασκουά, έναν δεύτερο Ντε Γκωλ, έναν Κόλλινς, μόνιμο υπουργό
Εξωτερικών της Ιρλανδίας, για έναν Φίνι, αντιπρόεδρο και υπουργό τότε των
Εξωτερικών της Ιταλίας και σήμερα Πρόεδρο της Βουλής. Να μην αναφερθώ στον Γκουέρτας υπουργό
Αμύνης της Πορτογαλίας και άλλους, διότι ο κατάλογος είναι μακρύς. Είχα την
τύχη να ζήσω με αυτούς τους ανθρώπους -μαζί- σε κοινούς αγώνες, την δεκαετία
του '60, στην Ιταλία. Μεγαλώσαμε μαζί. Δώσαμε αγώνες ακόμη και τον Μάιο του
1968. Είναι φίλοι μου, ορισμένοι μάλιστα και «παιδιά» μου, Θα δείτε φωτογραφίες
με τον νυν Δήμαρχο Ρώμης Τζάνι Αλεμάνο, με τον Φίννι, ο οποίος το 1974
ήταν μέλος της ομάδος μου της πανεπιστημιακής. Το κόμμα του Λα.Ο.Σ. δεν
πληρούσε τις απαραίτητες προϋποθέσεις για ένταξη στην UEN. Κατόρθωσα να το
εντάξω. Ακούστηκαν για τον Καρατζαφέρη ακόμη και φράσεις όπως «μια ελπίδα της
Ευρωδεξιάς» χάρις σε αυτό.
-Με τις γνωριμίες τις
δικές σας, δηλαδή;
-Μα έλεγαν τότε οι σύντροφοί μου: «Για να είναι ο Σταθόπουλος μαζί του, θα
είναι το ίδιο πράγμα». Κι εγώ έτσι νόμιζα τότε...
-Έδειξε ποτέ ο Γιώργος
Καρατζαφέρης την ευγνωμοσύνη του για αυτά που του προσφέρατε κύριε καθηγητά;
-Έδειξε. Τώρα, αν ήταν ευγνωμοσύνη ή σκοπιμότητα, δεν το γνωρίζω πλέον. Με
ανέφερε συχνά ως τον «Μέντορα» του κόμματος. Έλεγε για μένα, ότι λέει τώρα για
την Τζαβέλλα. Εγώ ντρεπόμουν. Όλο ο καθηγητής και ο καθηγητής... Μόνο «πρύτανη»
που δεν με έκανε. Τους αστυφύλακες τους προβίβαζε άλλωστε σε «Στρατηγούς»!
Άλλους, σε Ναυάρχους και Πτεράρχους. Το 'χει συνήθεια. Δεν είμαι ούτε «Μέντωρ»,
ούτε πρύτανης. Είμαι ένας αγωνιστής ιδεολόγος.
-Εσείς κάποια στιγμή
αρχίσατε να τον συμβουλεύετε; Πότε άρχισαν τα σφάλματα του;
-Θα το έλεγα έτσι: Όταν
στάθηκε στα πόδια του και άρχισε να αντιλαμβάνεται ότι όλο το κόμμα είναι δικό
του. Παρουσιάστηκε το φαινόμενο να μην προωθεί αξιόλογα στελέχη ή να
απομακρύνονται όσα αξιόλογα στελέχη διέθετε. Σιγά σιγά κατόρθωσε να «κόψει»
ανθρώπους όπως τον Σωτήρη Σοφιανόπουλο, τον Κώστα τον Πλεύρη. Ο Πλεύρης ξέρετε,
μπορεί να ήταν ο Μέντορας του! Στις σωστές ενέργειες του, τον βοήθησε πολύ.
Έδωσε χρώμα στο κόμμα Εθνικιστικό. Όμως κάποια στιγμή, θέλησε να νιώσει
ελεύθερος. Όπως κι εγώ -ποτέ δεν είναι αργά- ένιωσα την ίδια ανάγκη, μακρυά από
«πολιτικαντισμούς», «πολιτικά παιχνιδάκια» και άλλα γνωστά...
-Το χαρακτηριστικό
γνώρισμα του Καρατζαφέρη;
-Δεν θα ήθελα να πω τη λέξη «κόμπλεξ». Αλλά ο Καρατζαφέρης υποτιμά τους
ανθρώπους γύρω του! Δεν ξέρω τι να πω.. Το κόμμα ίσον Καρατζαφέρης! Δεν
λειτουργούν όργανα. Το λέω εγώ, που πέρασα από όλες τις βαθμίδες. Γραμματέας
Κεντρικής Επιτροπής, Σύμβουλός του επί Εξωτερικών Θεμάτων Ευρωπαϊκής Ενώσεως,
Εκτελεστικό Γραφείο, Πολιτικό Γραφείο, Κεντρική Διοίκηση. Ήμουν κάθε στιγμή
δίπλα του, Επομένως, έχω την εντύπωση ότι τα όργανα ήταν μόνο για το «θεαθήναι»!
Πολλοί κολακεύονται με ένα «αξιωματάκι». Ανθρώπινο είναι. Με αυτό τον τρόπο
συγκροτεί ΜΙΑ ΕΙΚΟΝΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ και δεν μιλούμε για ένα κόμμα
συγκροτημένο. Απαγορεύονται οι αντιρρήσεις. Όμως ένας άνθρωπος δεν μπορεί να
είναι αλάνθαστος πάντοτε. Τόλμησα να πω αρκετές φορές τη γνώμη μου. Τότε
άρχισαν τα προβλήματα. Η αρχή, έγινε με την είσοδο στο κόμμα των Βαλλιανάτων
και της παρέας. Ανθρώπους που μέχρι τότε τους θεωρούσε προς αποφυγήν. Κι όμως,
ήταν ο πρώτος στην Ελλάδα που μίλησε για συμβίωση ομοφυλοφίλων και για σύμφωνα
συμβιώσεως! Εκεί επήλθε η πρώτη ρήξη. Τότε, κάποιοι συνεργάτες μου είπαν: «Σπύρο,
είσαι τελειωμένος». Πριν 3 χρόνια περίπου. Επειδή έχει ένα «χάρισμα» να σε
πείθει, να είναι «μαλαγάνας», -με περιθωριοποίησε σιγά- σιγά. Είναι πολύ ικανός
σ' αυτά. Στο τέλος, με διόρισε «Σύμβουλο Προέδρου». Και σύμβουλο ιδεολογικού.
Εκεί, άρχισα πάλι κάποια κριτική. Άρχισε ένας «εισοδισμός» στο κόμμα, αριστερών
και ακροαριστερών στοιχείων. Μαρξιστικών και ριζοσπαστικών! Σε μια συγκέντρωση
στο Σύνταγμα, είδα και την εμφάνιση κόκκινων λαβάρων. Να, και η δεύτερη ρήξη.
-Μα ο Πρόεδρος μίλησε για
«άνοιγμα» στα αριστερά...
-Του συνέστησα να μιλήσουμε για άνοιγμα στην κοινωνία. Του είπα: «Πρόεδρε, όταν
μιλάς για «άνοιγμα» στα αριστερά σημαίνει ότι μπαίνεις στα αριστερά και γίνεσαι
όμηρος. Είναι πολύ πιο οργανωμένη και έξυπνη η Αριστερά και θα σε απορροφήσει»!
Είμαστε Εθνικό κόμμα; Είμαστε Λαϊκό κόμμα; Είμαστε Κοινωνικό κόμμα; Ποιος άλλος
μπορεί να διεκδικήσει τον απλό Έλληνα λοιπόν; Τι θέλουν οι κόκκινες «σημαίες»;
-Τη στάση του να μην τον
χαρακτηρίσουν «ακροδεξιό» τα διάφορα ΜΜΕ, πως την αντιλαμβάνεστε κ. Σταθόπουλε;
-Είναι οι «ΟΒΙΔΙΑΚΕΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΙΣ» του! Του ιδίου και του κόμματος του ΛΑΟΣ
-Από την αρχή φώναζε «Δεν
είμαι στον Λεπέν»
-Ε, ναι! Κι επειδή τον είχα βάλει στην «UEN», τότε ήμουν χρήσιμος σε αυτόν κι
εγώ! Μαζεύτηκαν πολλά. Τι του 'ρθε να ονομαστούν οι αίθουσες της Βουλής σε «Λαμπράκη»
και «Παναγούλη»; Αμ, στις εθνικές μας επετείους; Στα Δεκεμβριανά, στο Γράμμο-
Βίτσι, στο Κλίμα Δωρίδας. Όλο απαγορεύσεις: Ακόμη και στην Πηγάδα του Μελιγαλά!
Απαγόρευσε κάθε κομματική παρουσία και κάθε κατάθεση στεφάνων. Μόνο μεμονωμένα
άτομα πηγαίνουν πλέον για λογαριασμό τους...
-Εδώ δηλαδή μας μιλάτε
για μετάλλαξη;
-Τα κεντρικά γραφεία του κόμματος πλέον, είναι μέσα στην «αριστεροσύνη». Έχουν
αρχίσει διάφοροι «πασοκτζήδες» και άλλοι να λένε στους εθνικιστές: «Να φύγετε!
Εμείς είμαστε το κόμμα τώρα». Βλέπετε, ο κύριος Οικονόμου, του Ριζοσπάστη, ούτε
μια ούτε δυο φορές προσέβαλε τον Εθνικό Στρατό ΒΑΝΑΥΣΑ για τον συμμοριτοπόλεμο.
Αυτόν ακούν και βλέπουν οι άλλοι εκεί μέσα και συμπεριφέρονται κατά ανάλογο ή
χειρότερο τρόπο προς εμάς. Το τι «τρελλά» πράγματα ακούμε από τον υπεύθυνο του Ιδεολογικού
του ΛΑΟΣ, δεν περιγράφεται. Κι έμαθα και κάτι ακόμη: Βγήκε εγκύκλιος από το
κόμμα, που ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ ΤΙΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΕΣ ΣΗΜΑΙΕΣ! Αυτό, είναι απαράδεκτο,
διότι είναι σύμβολα της ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ, αλλά και της ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ
και του ΣΤΡΑΤΟΥ ΞΗΡΑΣ! Τα λησμόνησε τα όνειρα του για την «κόκκινη μηλιά»;
-«Κερασάκι στην τούρτα»
για την απόφαση σας ήταν η επιλογή της κ. Τζαβέλλα;
-Η κ. Τζαβέλλα δεν μας «φταίει» σε τίποτα. Γνωρίζουμε ότι στα οικονομικά έχει
διακριθεί και είναι μια επιτυχημένη γυναίκα στον τομέα της. Γνωρίζουμε όμως και
το παρελθόν της. Γνωρίζουμε ότι είναι αυτό που φώναζε ο Γιώργος Καρατζαφέρης: «ΚΟ.ΛΑ.ΣΗ»!
Κόκκαλης, Λάτσης, Σημίτης: Ο στόχος, ο αντίπαλος, ο εχθρός! Η αντιπρόεδρος της
Inracom και του Ιδρύματος Κόκκαλη, ένα ξένο σώμα και ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΑ και ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ,
αλλά και ΛΑΪΚΑ -να το θέσουμε έτσι- με τους ψηφοφόρους του ΛΑΟΣ. Εδώ μπορεί να
υποθέσει κανείς πλέον, ότι θέλει. Κι εγώ, υποθέτω -ΕΥΛΟΓΑ- ότι οι πολέμιοι του
Καρατζαφέρη και του κόμματος, η... ΚΟ.ΛΑ.ΣΗ. ΕΠΕΒΑΛΑΝ την κυρία Τζαβέλλα! Το
κόμμα βρέθηκε αυτόματα υπό την ομηρία αυτών, που ήταν ο στόχος. Η εκμετάλλευση
του μεγάλου κεφαλαίου, των διαπλοκών κλπ κλπ. Είτε εκλεγεί η κ. Τζαβέλλα, είτε
όχι ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΕΥΡΩΒΟΥΛΕΥΤΗ! Έχει πολύ δυνατή φιλοτουρκική
πολιτική, αποκαλεί την Βόρειο Ήπειρο «Νότιο Αλβανία». Σε συνδυασμό με την
προέλευση της, την συγκρότηση της μάλιστα. Κοιτάξτε να δείτε... Εγώ, τον
σέβομαι τον αντίπαλο. Εκείνον ασφαλώς που είναι διατεθειμένος να υποβληθεί σε
θυσίες για αυτά που πιστεύει. Ακόμη και εξοντωτικές για τις Ιδέες του. Όμως,
σήμερα ψάχνω να βρω ποιες είναι οι ιδέες του ΛΑΟΣ. Μεταλλάχθησαν και έπεσαν σε
άλλα χέρια που βλέπετε...
-Τι εκτιμάται ότι θα
συμβεί;
-Μιλώ με εκατοντάδες στελέχη του κόμματος. Αποκλείεται να συμβεί η οποιαδήποτε
ανατροπή έτσι όπως έχουν τα πράγματα. Δεν θέλω να μειώσω τα στελέχη, διότι κι
εγώ ενεπλάκην, κι εγώ παγιδεύτηκα. Δυστυχώς όμως πρόκειται για ένα κόμμα «Ι.Χ.»!
-Που πιστεύετε ότι κατευθύνεται το κόμμα;
-Που πιστεύετε ότι κατευθύνεται το κόμμα;
-Εκεί που κατηύθυνε κι ο
Ανδρέας Παπανδρέου το ΚΚΕ. Κάποια «φρόνιμα παιδιά» από το εξωτερικό, «πριν
πεινάσουν» φροντίζουν να εξασφαλίσουν ότι δεν θα ξεπεταχθεί κάποιος ηγέτης μέσα
από το 35% που είπαμε... Απευθύνω μια έκκληση για ενότητα προς όλους τους
εθνικιστές. Η παράταξη μας έχει εγκλωβιστεί Καιρός να απεγκλωβιστούμε!
-Τι βλέπετε να έρχεται
την Κυριακή των Ευρωεκλογών;
-Βλέπουμε ότι για να ψηφίσουν οι Έλληνες ΝΔ ή ΠΑΣΟΚ, κλείνουν τη μύτη τους από
τη βρώμα. Σε μια τέτοια περίπτωση, αν υπήρχε κόμμα με ηγέτη εθνικιστή και
αγωνιστή ανιδιοτελή ιδεολογία, θα άγγιζε το 30%! Ο Καρατζαφέρης σήμερα θα
έπρεπε να βρίσκεται, τουλάχιστον, στο 20%. Αντί να συμβαίνει αυτό, έχουμε
ΔΙΑΡΡΟΗ 13% των ψηφοφόρων του ΛΑΟΣ προς τους «Πράσινους» του Τρεμόπουλου! Ενώ
το εκλογικό σώμα θέλει να ψηφίσει με ψήφο ΤΙΜΩΡΙΑΣ- ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ δεν μπορεί να
στραφεί πλέον στο ΛΑΟΣ, δυστυχώς.
-Αν «τιμωρηθεί» ο
Καρατζαφέρης την Κυριακή θα «συνέλθει»;
-Θα πω ένα μονοκόμματο «ΟΧΙ»! Είναι θέμα ιδιοσυγκρασίας. Θέλει λίγους και
υποτακτικούς. Εμείς, είμαστε ελεύθεροι.
-Αν κάνει την έκπληξη και
πάρει 6-8%;
-Κι αυτό αποτυχία θα είναι.
-Θέλετε να προσθέσετε
κάτι άλλο;
-Οι αναγνώστες σας είναι πιστοί Εθνικιστές, με σύνεση και γνώση. Διαθέτουν
κρίση. Γνωρίζουν μόνοι τους τι πρέπει να πράξουν. Πεθαίνει μια παράταξη με τα
καμώματα κάποιων κυρίων. ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΤΑΙ... Θα προτιμήσω ένα 0,1% -που λέει και ο
κ. Γεωργιάδης- παρά ένα 10% «μεταλλαγμένο». Θα καταντήσουμε χειρότεροι κι από
το ΚΚΕ...
-Καλά, καθίστε πρώτα να
δούμε...
***************************************
Top
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου